Sayfamda çoluk çoluk var, eş dost akraba var, bıyığı terlememiş delikanlı, ergenliğe henüz girmiş körpecik kızlar var…
“Üslubuma dikkat edeyim, kelimeleri seçerek cümle kurayım, insanların ahlâkını bozmayayım, küfür etmeyeyim, argo ve kem söz etmeyeyim” diyorum ama olmuyor, olmuyooooorr.
Mümkünatı yok!
“Söz uçar, yazı kalır” deyip şurada haddim olmayarak 2 satır yazıyorum.
Lâkin;
Cümle içinde öyle bir noktaya geliyorsun ki, o kelimeyi kullanmazsan kurduğun cümle anlamını yitiriyor!
Özgürce, aklıma her geleni yazamıyorum, bu da bünyemde sıkıntı yaratıyor, agresif oluyorum!
Üstelik muhalif olduğumdan, iktidarı yalama alışkanlığım olmadığından ötürü sürekli bimer’e cimer’e şikayet edilip başıma boşu boşuna iş alıyorum!
Mesela göt demeyip, kıç dersin, kibarca popo falan deyip yumuşatabilirsin!
Ama, kelime olarak “Hırsızın” başka karşılığı yok, mecburen hırsız demek zorundasın birader.
Hırsızın hırsızlığını yüzüne vuruyorsun, sapık sübyancı şerefsizi deşifre ediyorsun suçlu sen oluyorsun.
Hırsız ve sapık elini kolunu sallayarak dolaşıyorken, sen kodese tıkılıyorsun. Çok vahim ve adi bir düzen bu yahu…
Bir de yasaklı kelimeler var, onlara hiç girmiyorum.
Yani mevzu sakıncalı, elinde kalem olan elinde silah olandan daha tehlikeli sayılıyor bu ülkede!
Fikrini beyan etme, yazma, sus deniyor bizlere…
SUSALIM MI?
HASAN TOPUZ – ERDEK 04-06-2019