SEN
Seni düşündüm yine
Gözlerimde yaş
Kalbimde sensizliğim…
Masamda oturmuş son öykümü bitirmeye çalışıyorum. Yazdıkça kelimeler parmaklarıma, parmaklarımdan bilgisayarımın klavyesine dökülüyor. Ekranda koca bir “S E N” oluşuyor. Hiç şaşırmıyorum. Kelimelerin gücüne inanırım. Bir de sana…
Kalkıyorum masadan. Kendime sade bir kahve yapıyorum. Bir yudum alıyorum. Aşkın tadı genzimi yakıyor. Fincanımdan çıkan dumana bakıyorum; kıvrıla kıvrıla sen yazıyor odamın havasına… yok! Olmayacak bu böyle. Açıyorum Agapi okuyorum. Bana aşkın hallerini anlatıyor. Atıyorum kitabımı kanepeye. Kendimi sallanan sandalyeme bırakıyorum. Sandalyenin yan cebinde duran Aşkın Matematiği’ni alıyorum elime… “hep güzel gördüm seni, hep güzel bildim inan…” çeviriyorum sayfayı; “çıkar, böl, çarp fark etmez, her işlemde elde var sensin….”
Romanlarda sen, şiirlerde sen!
Televizyonu açsam yine sen çıkacaksın. Açmıyorum. İnadına. Yatıyorum. Uyumaya çalışıyorum. Kap zili kulaklarımda çınlıyor. Açıyorum kapıyı. Olamaz! Sen. Sensin gelen. Karşımdasın. Etten kemikten karşımda duruyorsun. Dokunuyorum sana. Hoş geldin diyorum ve içeri buyur ediyorum. Oturuyorsun en sevdiğin köşene. Her zamanki gibi. Beni yanına çağırıyorsun. Koşarak geliyorum; yo hayır gelmiyorum. Ayaklarım adım atmıyor. Ve artık sevinmiyorum gelişine. Donakalıyorum. Ağzımdan kelimeler çıkmıyor. Sadece sana bakıyorum öylece…
Her şeyin bedeli var. Aşkımın bedeli sensizlik oluyor.
Sen değil…!
Derya Balcı
26-06-2020/ERDEK