Dimyat’a Giderken

Bugün bir fıkra ile başlayacağım.

Adam tıraş oluyor, berber de anlatıyor da anlatıyormuş.

Kapının önünden içeri dikkate bakan bir çocuk geçmiş.

Berber adamın kulağına:

“Bu çocuk var ya, dünyanın en aptalı… Bakın şimdi…” diyerek çocuğa seslenmiş:

“Hey, sen! Buraya gel…”

Çocuk, dönüp gelmiş. Gülümseyerek içeri girmiş.

Berber, bir eline beş lira, diğer eline elli lira alarak çocuğa uzatmış:

“Hangisini istiyorsan alabilirsin…”

Çocuk, bir beş liraya bir de elli liraya bakmış. Beş lirayı hızlıca çekmiş ve dışarı çıkmış.

Berber, gülmüş. Adama dönerek:

“Gördünüz mü? Çok aptal…” demiş.

Tıraş bitmiş. Adam dışarı çıkmış, sokağın başında çocukla karşılaşınca sormuş:

“Neden elli lirayı almadın?”

Çocuk gülümsemiş:

“O zaman oyun biterdi…”

*

Fıkranın kıssadan hissesi, bir çocuk bile oyunda kalacak stratejiyi seçebildiği olmalı.

**

Uluslararası ilişkiler:

‘Dostluklar; stratejik ortaklıklar;

komşuluklar; kan bağlarına dayanan kardeşlikler;

aynı dine inanma, aynı tarikata mensubiyet üzerine KURULMAZ’ ilkesi ile başlar…

‘Ülkemin çıkarı, kazancı var mıdır?’ diye sorulur…

Varsa, konunun üstüne hemen atlanmaz:

‘Kısa ve uzun vadede ne getirir ne götürür’ incelenir, varılacak karar:

‘Ortak akıl süzgecinden’ birkaç kez geçirilir.

Ölçü, denge, ihtiyat, nüans, meşruiyet, gerçekçilik gözetilir.

Ancak, bu adımlardan sonra:

‘Clapperboard’ kapanır, hareketin başlaması için ‘Motor!..’ denir.

*

İlkesel davranılmaz;

‘ne getirir ne götürür?’ hesabı yapılmaz;

‘ortak akıl’ devre dışı kalırsa, ‘oyun’ kayıplar ve başarısızlıklarla biter.

*

Örneğin:

Türbe, taşınır…

Büyükelçilik, rehin olur…

Terör örgütü, şov yapa yapa topraklarımızdan geçer…

Ve

Fırat Nehri, doğu ile batı arasındaki yatağında akmaya devam eder…

Sonuç, ne yenir ne yutulur…

**

Askerlerimizin Suudi Arabistan ‘emrine’ verilmesi ve

Suriye’ye, kara harekâtı önemli bir konudur.

“Dimyata giderken eldeki bulgurdan edecek” kadar önemli bir adımdır.

http://xn--bandrmalyz-0ubeb.com/yazarlar/suha-oral/dimyata-giderken/457/…