Sen neredeydin ?
Yakında 92. yılını kutlayacağımız Cumhuriyetimizin temel değerleri belli odaklar tarafından bir- bir yok edilip sağa sola savrulur ve ülkemizin çoğunluğu sadece izleyen durumunda bırakılırken ; çoğu cumhuriyetin ilk yıllarında yokluk ve zorlukla inşa edilen ülkenin öz kaynakları yani bu ülkede yaşayan her yurttaşın emeği katkısı ile elde edilen değerler yok pahasına yandaşlara sunulmak istenirken ; sosyal devlet olgusu da ayaklar altına alınır ve eğitim sağlık gibi önemli kamu hizmetlerinde bile sadece para geçerli akçe olurken; sen neredeydin ?
Çevrenin - denizin ve hatta dağların canına okunurken ortadan bir sır gibi saklanan adamlar, kendi bir beton yığınına çevirecek olası rantlar gündeme geldiğinde kollarını sıvayıp, ‘Ya bismillah’ diye ortaya atılırken ; kişiliksiz kişiliklerini kanıtlama sevdası ve bilinç altına yerleşen komplekslerini tahmin etme hülyasıyla yanıp yanıp tutuşan adamlar takla üzerine takla atar ve siyaseti bir çıkar kapısı olarak gördüklerinden çok sevdikleri kaygan zeminde bazen de düşerek kıç üstü otururlarken ; topluma verilen mesajlar gerçekleşir ve mahallesine muhtar değil ihtiyar heyeti bile olamayacaklar bulunmaz hint kumaşı gibi baş tacı edilirken ; dönekliğin adının mertlik ve ikiyüzlülüğün adının ise yiğitlik olduğu ele güne karşı utanmadan bağırılırken ;
Sen neredeydin ?
Şehri geliştiriyoruz bahanesiyle çarpık yapılaşmaya ön ayak oldular. Bazıları bu ranttan hissesini aldı ama şehirde içinde nefes alınamaz derecede beton yığınına döndü. İş olanağı yaratıyoruz teranesi ve umursamazlığıyla denizin ve çevrenin canını okudular. Deniz öldü. Yeşil kayboldu. Bir festival ve iki üç dernek yaraya merhem olabildi mi ?
Ve sen.. Kızmak yok, umutsuzluk yok, bırakıp da göçü toplayıp kaçmak ise hiç yok suçlu değil göz yumansın toprak affedecektir , toprak kucaklayacak… Ama bırakıp da meydanı ve kaçıp gitmeye niyetlenirsen ; bir sokak kenarında buluşan çaresizlikler bir gemi küpeştesinde boşanan hüzünler iki yakanı bir araya getirirse, yaşayacağım her saniye haram olsun sana..